هواى باران داشت، نگاهِ غمگينم
چه تلخ مى رفتى، چه تلخ، شيرینم!
شب جدایى با تمام محجوبى
تو را صدا مى زد، سكوت سنگينم
ستاره ها گفتند آه باز مى گردى
چه زودباور بود دل دهن بينم
سقوط سرخم را آه دیده اى، آیا
نمى آشى دستى به بال خونينم؟!
بيا و از تاراج مرا حفاظت آن
مرا آه چون باغى بدون پرچينم
آجاست؟ محتاجم به سكر چشمانت
آه شعر هم امشب نداد تسكينم
نمى رسد دستم به دست هایت، آه
چه قدر بالایى، چه قدر پایينم!